Διαβήτης Τύπου 2 - Μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης:

Ο διαβήτης τύπου 2 χαρακτηρίζεται από ισχυρή κληρονομική προδιάθεση, ισχυρότερη εκείνης του διαβήτη τύπου 1, αλλά τα υπεύθυνα γονίδια δεν είναι ακόμη γνωστά.

Αυτή η μορφή διαβήτη, σχετίζεται με την ηλικία και παρουσιάζεται συνήθως μετά τα 45 έτη.

Οι παράγοντες που αυξάνουν την εμφάνιση της νόσου είναι:

• Η παχυσαρκία, αφού το 90% περίπου των διαβητικών τύπου 2 είναι παχύσαρκοι.

• Η καθιστική ζωή.

• Η υπέρταση.

• Τα αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων.

• Τα χαμηλά επίπεδα HDL-χοληστερόλης.

• Το ιστορικό αγγειοπάθειας.

 

Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζονται σε προχωρημένα στάδια διαβήτη, εκτός από την κούραση, είναι τα λεγόμενα “3 π”:

• πολυουρία

• πολυδιψία ( ξηροστομία)

• πολυφαγία ( έντονη πείνα)

 

Ο διαβήτης είναι μια πάθηση που από τη στιγμή της διάγνωσης, ακολουθεί τον ασθενή σε όλη του τη ζωή.

Γι’ αυτό η διάγνωση πρέπει να τίθεται με πολύ προσοχή στηριζόμενη στα κλινικά συμπτώματα και στις μετρήσεις του σακχάρου αίματος.

 

• Όταν το σάκχαρο του αίματος  (το πρωί χωρίς να έχει προηγηθεί  οποιοδήποτε φαγητό) είναι >126 mg/dl και αυτό επιβεβαιωθεί και σε δεύτερη μέτρηση κάποια άλλη μέρα, τότε υπάρχει επίσημα διαβήτης.

Επίσης,

• Όταν το σάκχαρο αίματος (σε τυχαία μέτρηση, άσχετα από την ώρα ή από το αν το άτομο έχει φάει) είναι >200mg/dl και υπάρχουν και κλασικά συμπτώματα διαβήτη, τότε πάλι υπάρχει επίσημα διαβήτης.

Επιπλέον,

• Όταν στην κλασική δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης (2 ώρες μετά τη χορήγηση 75g γλυκόζης) το σάκχαρο είναι >200mg/dl (ακόμα και χωρίς συμπτώματα), η διάγνωση είναι επίσης σίγουρη.

 

​

Μέτρηση επιπέδων σακχάρου αίματος:

 Η μέτρηση πρέπει να γίνεται καθημερινά σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού και να σημειώνεται σε ειδικό ημερολόγιο.

Η μέτρηση του πρωινού σακχάρου νηστείας  προϋποθέτει να είμαστε νηστικοί για 12 ώρες πριν την κάνουμε.

• 70-100 mg/dl = Φυσιολογικό σάκχαρο

• 100-125 mg/dl = Προδιαβήτης

• 126 mg/dl και πάνω = Διαβήτης

 

Η μέτρηση του σακχάρου 2 ώρες μετά το φαγητό.

• Έως 140 mg/dl = Φυσιολογικό σάκχαρο

• 140-200 mg/dl = Προδιαβήτης

• Πάνω από 200 mg/dl = Διαβήτης

 

Δοκιμασία ανοχής γλυκόζης:

Η εξέταση αυτή ανιχνεύει πώς συμπερι­φέρεται το σάκχαρο μετά από φόρτιση, δηλαδή μετά την κατανάλωση 75 γρ. γλυκόζης (δοκιμασία ανοχής γλυκόζης).

Γίνεται αιμοληψία στον ασθενή που είναι νηστικός τις προηγούμενες 12 ώρες, μετράνε το σάκχαρο και στη συνέχεια δίνεται στον ασθενή να πιεί 75 γρ. γλυκόζης διαλυμένα σε ένα ποτήρι νερό.

Μετά από 2 ώρες, ξαναγίνεται αιμοληψία και νέα μέτρηση του σακχάρου. Σε αυτή τη δεύτερη μέτρηση, η τιμή του σακχάρου δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 140 mg/dl.

Αν βρεθεί το σάκχαρο σε αυτή την εξέταση μεγαλύτερο από 140  mg/dl και μικρότερο από 200 mg/dl, τότε υπάρχει διαταραχή της ανοχής της γλυκόζης, (παθολογική καμπύλη ανοχής στη γλυκόζη), που είναι ο προθάλαμος του διαβήτη.

Αν η τιμή του σακχάρου στην εξέταση μετά από φόρτιση βρεθεί μεγαλύτερη από 200 mg/dl, τότε έχουμε διάγνωση της νόσου. 

 

Εξέταση γλυκοζυλιωμένης αιμο­σφαιρίνης (ΗbA1c):

Η επιπλέον εξέταση, είναι η εξέταση γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.

Είναι μια απλή αιματο­λογική εξέταση της οποίας η τιμή αντιπροσωπεύει το μέσο όρο διακύμανσης του σακχάρου του αίματος τους τελευ­ταίους 3 μήνες περίπου.

Η φυσιολογική τιμή της πρέπει να είναι κάτω από 7.